تکته ای که باید مد نظر داشته باشیم این است که مال و ثروت با رزق متفاوت است مال و ثروت تمام داراییهای ماست که ممکن است حتی بدون تلاش بدست آورده باشیم اما رزق آنیست که ما در روز می خوریم پس هر چقدر که در طول روز غذا خوردید همان رزق شماست لذا میگویند تمام عمر را صرف کسب مال و ثروت نکن چون مالی را بدست می آوری که خودت نمی خوری و نصیب دیگران می شود حتی تمام عمر را نباید صرف زن و فرزند کرد چون اگر دشمن خداوند باشند که عمرت را تلف کرده ای در راه دشمنان خدا و اگر از دوستان خدا باشند که خداوند خود آنها را کفایت می کند .لذا خداوند در رزق همه را کفایت می کند و آنمقداری است که برای ادامه حیات ما کافی است اما کثرت مال و ثروت با تدبیر بشر کم و زیاد می شود بوسیله قدرت عقل و تدبیری که خداوند در اختیار بشر نهاده است (برای توضیحات بیشتر پیرامون این موضوع مراجعه شود به حدیث 431 و نامه 31 نهج البلاغه)و حالا با این تضمین رزق از سوی خداوند متعال شایسته است انسان اوقاتش را به سه قسمت تقسیم نماید1. امرار معاش برای عمران دنیا 2. اصلاح امور آخرت و انجام واجبات و ادای حقوق 3. استفاده از تمام لذاتی که خداوند برایش مقرر کرده است .

• حال ببینیم شریعت چه راههایی را برای افزایش رزق و روزی برای ما قرار داده است:
• این روش برای همه انسانها اعم از مومن و غیر مومن یکسان است و آن استفاده از عقل تجربه و مشورت با صاحبان تجربه .امیر المومنین می فرمایند عقل یعنی حفظ تجربه ها که البته این اولین مرحله عقل است این عقل همان عقل معاش یا به تعبیر مولوی عقل جزئی است .این عقل در اصلاح رابطه ما وخداوند بکار نمی آید و در مراحل معنوی عقل کلی و عقل معنوی که دیگر سطوح عقل هستند مورد توجه قرارمی گیرند.
• انجام برخی دستورات اخلاقی که هم مال را زیاد می کند و هم به آن برکت میدهدامیر المومنین (ع) در خطبه 143 نهج البلاغه استغفار را به عنوان راهکار مطرح می کنند انسان در طول روز گناهان و غفلت ها را به یاد بیاورد و از صمیم قلب عرض کند استغفرو الله و اتوب الیه که سبب جلب رحمت پروردگار و رزق و روزی و برکت فرزند و بهره مندی از بهتن و نعمت های بهشتی می شود .
• صدقه دادن که فلسفه و اسرار و آثار فراوان دارد صدقه یعنی اینکه انسان مقداری از مال خود را برای رضای خداوند به فقیر بدهد .
• پرداخت زکات اموال (حدیث253 نهج البلاغه)
• دعا کردن
  
• شکر نعمت
• اصلاح آخرت اگر انسان فقط به دنیا بپردازد دنیا او را رها می کند در حالی که او هر روزبر آرزوهایش افزوده می شود و او هیچ سودی از دنیا نبرده و آخرت را هم از دست داده است اما پرداختن به آخرت باعث افزایش رزق از سوی خدا می شود چنین کسی را خداوند خود کفایت می کند .
  

نوشته شده در یکشنبه 89 اسفند 8ساعت ساعت 2:56 عصر توسط خانم سخائی| نظر بدهید